قال الله تعالی قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یأتوا به مثل هذاالقرآن لایأتون به مثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا، و قال عز من قائل. ولاحبة فی ظلمات الارض ولا رطب ولا یابس الا فی کتاب مبین، و قال النبی علیه السلام: القرآن غنی لافقر بعده و لاغنی دونه، و قال علیه السلام: القرآن هوالدواء من کل دواء الا الموت. و قال ایضا: اهل القرآن هم اهل الله و خاصته، و قال ایضا صلوات الله وسلامه علیه اصدق الحدیث کتاب الله، و قال احمدبن حنبل: القرآن کلام الله غیر مخلوق و من قال مخلوق فهو کافربالله العظیم.

سخنش را ز بس لطافت و ظرف

صدمت صوت نی و زحمت حرف

صفتش را حدوث کی سنجد

سخنش در حروف کی گنجد

وهم حیران ز شکل صورتهاش

عقل واله ز سر سورتهاش

مغز و نغز است حرف و سورت او

دلبر و دلپذیر صورت او

زان گرفته مقیم قوت و قوت

زادهٔ ملک و دادهٔ ملکوت

سر او بهر حل مشکلها

روح جانها و راحت دلها

دل مجروح را شفا قرآن

دل پر درد را دوا قرآن

تو کلام خدای را بی شک

گر نئی طوطی و حمار و اشک

اصل ایمان و رکن تقوی دان

کان یاقوت و گنج معنی دان

هست قانون حکمت حکما

هست معیار عادت علما

نزهت جانها ستایش اوست

سلوت عقلها نمایش اوست

آیت او شفای جان تقی

رایتش درد و اندهان شقی

عقل و نفس از نهاد او حاجز

فصحا از طریق آن عاجز

عقل کل را فکنده در شدت

نفس کل را نشانده در عدت